Komary to wyjątkowo uciążliwi krwiopijcy. Samice komarów wstrzykują pod naszą skórę ślinę, która ma zapobiegać krzepnięciu krwi. Organizm reaguje rozszerzeniem naczyń krwionośnych, bąblem i swędzącym odczynem. Do tej pory o komarach wiedzieliśmy tyle, że swoje ofiary wybierają w trochę chaotyczny sposób: częściej kąsają osoby z grupą krwi 0, a rzadziej z grupą A, częściej ludzi w ruchu niż w bezruchu, lubią kobiety w ciąży, piwoszy i oczywiście zapach krwi. Jednak ich wybory można wytłumaczyć: komarzyce wyczuwają dwutlenek węgla z odległości nawet 60 metrów, dlatego jeśli się ruszasz, to go więcej wydychasz. Na dodatek wydzielasz więcej potu, który zawiera amoniak – afrodyzjak dla licznych owadów, w tym komarów. Podobnie kobiety w ciąży – na skutek zmian hormonalnych wydychają 20% więcej dwutlenku węgla i bardziej się pocą. Osoby z grupą 0 mają prawdopodobnie więcej kwasu mlekowego w skórze, co powoduje rozwój innej flory bakteryjnej, a ten, podobnie jak amoniak jest nie lada gratką dla komarzyc. A co je przyciąga do piwa? To samo - piwo zawiera drożdże, jednokomórkowy grzyb wytwarzający CO2 w procesie fermentacji cukrów.
I choć walka z komarami wydawała się przegrana, ostatnio na horyzoncie pojawiło się światełko nadziei. Naukowcy z University of Connecticut, badając muszki owocówki, odkryli u owadów nowy narząd węchu. Musimy pamiętać, że owady nie mają nosa, a zapachy wyczuwają sensillami – komórkami zmysłowymi pokrywającymi gęsto ich czółki. Jednak badacze odkryli, że żadna z nich nie odpowiada za wyczuwanie zapachu amoniaku. Zdziwieni naukowcy postanowili się przyjrzeć sprawie bliżej i dokonali odkrycia: owady mają dodatkowy receptor węchu, który w niczym nie przypomina tych na czółkach. To Amt, transporter amoniaku do komórek, który, jak się okazało pełni podwójną rolę: transportera i receptora węchu. Swoje badania opublikowali w jednym z ostatnich numerów „Current Biology”. Teraz naukowcy pracują nad substancją, która będzie ten receptor blokować i uwolni nas od namolnych i dokuczliwych insektów.
Źródło: https://www.cell.com/current-biology/pdf/S0960-9822(21)00714-4.pdf