Przejedzenie - jak reaguje Twój organizm, kiedy za dużo zjesz?

W pierwszej minucie

Twoje kubki smakowe, których masz w ustach około 10 tysięcy, działają jak czujniki - kiedy otrzymają bodziec w postaci jakiejś smakowitości, wysyłają sygnały o odczuwanej przyjemności do mózgu. Wiadomość jest jednoznaczna: "Więcej, proszę!". Podczas żucia pożywienia, enzymy w Twojej ślinie rozkładają cukry i skrobię z jedzenia, które pochłonęłaś.

W ciągu 5 minut

Twój żołądek już gorączkowo pracuje, żeby rozpuścić pokarm, który właśnie zaczął do niego trafiać, a następnie przetransportować go dalej - do jelita cienkiego. Stamtąd substancje odżywcze, takie jak tłuszcze i białka, wchłonięte przez kosmki jelitowe trafiają do krwioobiegu.

W ciągu 15 minut

Zarówno żołądek, jak i jelito cienkie mają dość i ostrzegają Twój mózg za pomocą hormonów, że więcej nie są w stanie zmieścić. Z jelita cienkiego uwalniany jest peptyd YY, który pobudza neurony w obszarze jądra łukowatego w podwzgórzu do uwalniania w ośrodku sytości substancji chemicznych powodujących uczucie sytości i zanik apetytu. Ale jeśli wciągasz posiłki z prędkością światła, mózg dostanie te ważne informacje prawdopodobnie dopiero wtedy, gdy zmieciesz już z talerza dokładkę jedzenia.

W ciągu pierwszej godziny

Po deserze poziom insuliny wzrasta, próbując kontrolować cukier, którego nadmiar pochodzący ze zbyt obfitego posiłku krąży w krwioobiegu w postaci glukozy.

W ciągu 30 minut od zjedzenia słonego posiłku Twoje naczynia krwionośne mogą się stać nieco mniej elastyczne. Jeśli na co dzień też nie ograniczasz ilości soli w diecie, może dojść do trwałego zesztywnienia naczyń, co podnosi ryzyko chorób serca (przy okazji sprawdź 5 sposobów na ograniczenie soli kuchennej).

Przejdź na następną stronę i sprawdź, co się dzieje po pierwszej godzinie.

Po 1 godzinie

Powieki zaczynają ciężko opadać? Nic dziwnego. Twoja senność jest skutkiem przesadnie wypchanego żołądka. Wysyła on do mózgu sygnał, że należy przejść w tryb „odpoczynek i trawienie”. Mózg w odpowiedzi kieruje całą dostępną energię ku procesom trawiennym. Prowadzenie inteligentnej rozmowy przy stole może być w tym momencie mocno utrudnione.

Twój wciąż jeszcze wypchany jedzeniem żołądek jest rozciągnięty jak balon (na szczęście, jest bardziej elastyczny i nie pęknie jak ta gumowa zabawka) i prawdopodobnie uciska otaczające go narządy, co może powodować bóle brzucha oraz mdłości. Auć!

Po 1-2 godzinach

Twoja wątroba napracowała się, żeby przekształcić obiad w składniki odżywcze, które inne narządy będą mogły wchłonąć. Jeśli masz szczęście – i rezerwy węglowodanów nie są jeszcze zapełnione – większość tłuszczu i kalorii spożytych przez Ciebie zostaną zamienione w krótkotrwałą energię. Jeśli ćwiczyłaś przed objadaniem się, ubytki w rezerwach będą większe, a więc więcej kalorii powinnaś spalić od razu. Są na to szanse, chociaż wpakowałaś w siebie dwa razy tyle, ile potrzebuje Twój organizm.

Jeśli rezerwy energetyczne nie zostały przed posiłkiem wyczerpane, oznacza to, że nadmiar energii z właśnie pochłoniętej masy jedzenia przekształci się w odkładane w organizmie trójglicerydy, które mogą niestety zostać zmagazynowane w komórkach tłuszczowych w okolice Twojego brzucha, tyłka i ud.

Po 2 godzinach

Uff… Twój żołądek znów jest pusty, wątroba może zacząć odpoczywać, cukier w naczyniach krwionośnych wrócił do normy, a Ty znów możesz jasno myśleć. Na przykład o tym, żeby następnym razem zachować się przy stole nieco rozsądniej.

Zdarzają Ci się napady głodu kończące się pochłanianiem wszystkiego, co masz pod ręką? To może być kompulsywne objadanie się, czyli uzależnienie od jedzenia - zobacz, jakie są objawy.

WH