Samoakceptacja - pokochać siebie to trudna sztuka

Niedawno przeczytałam piękną książkę - Anity Moorjani „Umrzeć, by stać się sobą”. To jedna z wielu historii, jakie czytałam o doświadczeniu śmierci klinicznej, ale w jakiś sposób najbardziej do mnie przemówiła. Można sobie wierzyć w życie po śmierci, albo nie wierzyć, ale wydaje mi się, że w tym przypadku nie ma to większego znaczenia, bowiem przesłanie autorki jest uniwersalne i niesamowicie optymistyczne.

Otóż Anita wróciła z „tamtej strony” z mocnym przeświadczeniem, że każdy z nas jest niepowtarzalną i bardzo istotną cząstką wszechświata, a najważniejszym zadaniem jest być sobą i kochać siebie. W przeciwnym razie niewiele możemy dać z siebie światu. Wydaje się, że łatwiej jest ludziom uwierzyć, że aby zasłużyć na szczęście doczesne, a może i wieczne, należy spełnić jakiś zestaw warunków. Pomęczyć się, zasłużyć na uznanie jakiegoś autorytetu albo innych ludzi, a takie po prostu pokochanie siebie i bycie sobą wydaje się zbyt trywialne. Ale jest wręcz przeciwnie. Prawdziwa miłość do siebie, docenienie swojej wyjątkowości jest bardzo, bardzo trudne.

Bo jak się tak dobrze zastanowić, to my często jesteśmy dla siebie po prostu niedobre. Traktujemy się same jak zła macocha, która cały czas złośliwie szepcze w ucho rzeczy w stylu:„Nie jesteś wystarczająco dobra”, „Jesteś za gruba”, „Wszyscy się z Ciebie śmieją”, „Ale jesteś niezdarą”.

Odbierz innym władzę

Dlaczego właściwie pozwoliłyśmy na to, aby opinia innych ludzi na nasz temat była dla nas ważniejsza niż to, co same o sobie myślimy? Dlaczego jesteśmy tak przewrażliwione na punkcie reakcji innych ludzi na naszą osobę? Kiedy nasz partner jest mrukliwy i małomówny, czujemy się odrzucone. Szef przyjmuje nasz pomysł bez entuzjazmu i znowu: „Jestem do niczego, chyba chce mnie zwolnić”.

Tak jak kiedyś dałyśmy innym władzę nad sobą, tak teraz możemy im ją odebrać. Bo budowanie wątpliwego poczucia własnej wartości na opinii innych sprawia, że tracimy kontrolę nad własnym życiem. Poza tym niskie poczucie własnej wartości całkiem realnie i całkiem negatywnie wpływa na nasze zdrowie. Specjaliści wiążą je z chronicznym stresem, depresją, chorobami serca, cukrzycą, a nawet wczesną demencją.

Dosyć tego!

Oto wypróbowane sposoby na odbudowę poczucia własnej wartości:

1. Codziennie rano albo wieczorem wypisz sobie na kartce 3-5 rzeczy, które sprawiają, że jesteś dumna z siebie. To mogą być nawet drobiazgi. Zamiast na wadach skup się na zaletach.

2. Zaprzyjaźnij się z sobą, zastanów się, co chciałabyś w życiu osiągnąć, co najbardziej lubisz robić, co sprawia Ci prawdziwą radość. I rób to jak najczęściej. Traktuj siebie jak najlepszą przyjaciółkę.

3. Zamiast szukać odpowiedzi i rady na zewnątrz, spróbuj poszukać odpowiedzi w sobie. Znasz ją. To nie musi być medytacja. Odkryj miejsce, gdzie czujesz się spokojna i pozbierana i pobądź tam chwilę w samotności.

4. Wiem, wiem, że to może brzmieć głupio, ale kilka razy w ciągu dnia, spoglądając w lustro, uśmiechnij się i powiedz: „Kocham cię, jesteś wyjątkowa”. Badania pokazują, że patrzenie komuś (nawet sobie) w oczy wywołuje uczucie miłości.

5. Nie obwiniaj nikogo, kto Cię kiedyś skrzywdził: wybacz rodzicom, byłym chłopakom. Jesteś już dorosła i tylko Ty odpowiadasz za swoje życie. Tylko Ty możesz się uszczęśliwić albo sprawić, że staniesz się żałosną kupką nieszczęścia.