1. Czym jest fitoreksja – objawy
2. Czy fitoreksja to zaburzenie psychiczne?
3. Zdrowotne konsekwencje kompulsywnych ćwiczeń
4. Kryteria diagnostyczne
5. Co może ci dać terapia?
Walka o idealną sylwetkę może się niekiedy przejawić w nadmiernej i niekontrolowanej potrzebie ćwiczeń. Fitoreksja często współwystępuje z zaburzeniami odżywiania, a to wszystko może stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Jeśli objawy wymienione poniżej wydają Ci się znajome, powinnaś skonsultować się z lekarzem, aby omówić plan terapii.
ZOBACZ: Sztuka odpoczywania – 4 sposoby aktywnej regeneracji
Czym jest fitoreksja – objawy
- Całe Twoje życie ogniskuje się wokół ćwiczeń.
- Rygorystycznie przestrzegasz reżimu ćwiczeń, pomimo zmęczenia, choroby, złej pogody, a nawet kontuzji.
- Sztywny plan zajęć fitnessowych jest priorytetem i nie rezygnujesz z niego nawet jak koliduje jakimiś innymi ważnymi wydarzeniami w Twoim życiu. Raczej zrezygnujesz z nich, niż z ćwiczeń.
- Zdarza Ci się, że aby zrealizować plan, ćwiczysz w nietypowych porach (środek nocy), albo miejscach (np. toaleta, podczas imprezy rodzinnej).
- Kiedy z jakichś powodów nie możesz ćwiczyć, doświadczasz intensywnych nieprzyjemnych emocji, niepokoju, poczucia winy, stanów depresyjnych.
- Ćwiczenia są dla Ciebie podstawowym sposobem na rozładowanie emocji, uspokojenie, odstresowanie.
- Ćwiczysz tylko po to, aby spalić kalorie.
- Ćwiczysz po to, aby móc sobie pozwolić na jedzenie.
- Czujesz się zawstydzona, że tyle ćwiczysz, starasz się to ukryć przed innymi.
- Często bywasz przetrenowana.
- Masz poczucie, że wciąż nie jesteś w tym wystarczająco dobra, szybka, silna, wciąż za mało z siebie dajesz na ćwiczeniach.
- Twoja aktywność nie pozwala Ci na utrzymywanie tylu kontaktów towarzyskich, co dawniej.
- Ćwiczysz mimo choroby, kontuzji, złej pogody.
Czy fitoreksja to zaburzenie psychiczne?
Fitoreksja nie jest uznawana za zaburzenie psychiczne i nie figuruje w Podręczniku Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych DSM wydawanym przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, używanym przez wielu pracowników służby zdrowia do diagnozowania zaburzeń psychicznych. Jest to raczej nowy problem, chociaż termin „kompulsywne ćwiczenia” lub „uzależnienie od ćwiczeń” są opisywane od lat 70. XX wieku, a William Glasser jako pierwszy opisał uzależnienie od biegania. Zasugerował, że biegacze rozwijają to uzależnienie z powodu pozytywnych efektów psychologicznych (np. euforii biegacza). Zaobserwowano też, że fitoreksja towarzyszy często takim problemom, jak:
- zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)
- perfekcjonizm
- neurotyzm
- narcyzm
- cechy obsesyjno-kompulsywne
Na fitoreksję narażeni są częściej sportowcy, tancerze, czyli ludzie dla których ćwiczenia, to część zawodowego życia. Przyczyniają się do tego wymagania treningowe, wymagania dotyczące wagi i budowy ciała, silna presja na osiągnięcia, rywalizacja, stres psychiczny i fizyczny.
SPRAWDŹ: Czy joga odchudza?